Jak niedożywienie wpływa na organizm?

Eksperyment w Minnesocie został przeprowadzony w latach 1944-1945 na 36 zdrowych (fizycznie i psychicznie) mężczyznach. Celem tego eksperymentu było sprawdzenie, jak niedożywienie wpływa na ludzki organizm.

Eksperyment trwał pół roku. W ciągu tego czasu zauważono wiele niekorzystnych zachowań i objawów. Przede wszystkim zmienił się stosunek mężczyzn do jedzenia, co ujawniało się tym, że było im trudno skupić się na codziennych czynnościach, a coraz więcej czasu poświęcali na myśli o jedzeniu i odżywianiu. Wielu z nich zaczęło czytać książki kucharskie i kolekcjonować przepisy.

Ponadto zauważono:

• napady kompulsywnego objadania się;

• pogorszenie stanu psychicznego mężczyzn: wielu z nich zaczęło chorować na depresję, wykazywali większą drażliwość czy lękliwość;

• zmniejszenie ochoty na kontakty społeczne;

• spadki koncentracji, czujności oraz zdolności rozumienia i osądu;

• pojawienie się dolegliwości fizycznych takich jak: problemy żołądkowo-jelitowe, zawroty i bóle głowy, nadwrażliwość na hałas i światło, osłabienie, obrzęki, wypadanie włosów, zmniejszona tolerancja na zimno;

• obniżenie aktywności metabolicznej, co objawiało się niższą temperaturą ciała, zwolnieniem akcji serca i oddychania.

Z tego względu, że wcześniej mężczyźni byli zdrowi, to można uznać, że te dolegliwości były efektem niedożywienia. Okazuje się zatem, że wiele zaburzeń, które występuje u pacjentek zaburzeniami odżywiania, wynika z ograniczenia ilości spożywanych pokarmów, a nie z samej choroby. Dlatego tak ważne jest, aby te pacjentki wróciły do prawidłowej masy ciała, aby objawy mogły ulec zmniejszeniu bądź wyeliminowaniu.

Warto też wspomnieć, że mężczyźni, w momencie gdy zaczęli jeść dostosowane do siebie porcje, dalej utrzymywali zaburzony stosunek do odżywiania. Nadal czuli, że nie kontrolują ilości spożywanych pokarmów, nie byli w stanie rozpoznać, kiedy są głodni, a kiedy najedzeni. Wiele z tych objawów utrzymywało się nawet po odzyskaniu prawidłowej masy ciała i utrzymywało się przez kilka miesięcy a nawet lat. Jest to ważna informacja dla osób chorujących na zaburzenia odżywiania, które nawet po wdrożeniu odpowiedniego leczenia i odżywiania zgodnie z zapotrzebowaniem organizmu, dalej mogą potrzebować czasu na powrót do pełnego zdrowia.

Ze swojej praktyki mogę dodać, że każda osoba jest inna i występują u niej różne objawy i ich nasilenie. Często pacjentka nie zauważa powiązania między swoim stanem odżywienia a dolegliwościami, które odczuwa od czasu problemów z jedzeniem. Moją rolą jest między innymi wytłumaczenie tego, aby każda osoba mogła mieć większą świadomość na temat tego, co dzieje się z jej organizmem i podjęła decyzję ku drodze do zdrowia.