Co to jest psychodietetyka?

Tematem zdrowia interesuję się od bardzo dawna. Początkowo zdrowie kojarzyłam z odpowiednio zbilansowaną dietą, stąd wziął się pomysł na studiowanie dietetyki. Przede wszystkim chciałam pomóc sobie, pozbywając się dolegliwości, z którymi się borykałam. Próbowałam wiele rzeczy, czasami takich, których teraz bym nie zrobiła. Czym bardziej wdrażałam się w temat, tym bardziej zaczęłam dostrzegać, że na nasze zdrowie nie składa się wyłącznie dieta, ale również odpowiedniej jakości i długości sen, aktywność fizyczna dostosowana do naszych możliwości oraz zdrowia, a przede wszystkim umiejętność radzenia sobie ze stresem i innymi trudniejszymi emocjami, które odczuwamy każdego dnia. Trudno mówić o zdrowiu, kiedy dbamy o dietę, ale jesteśmy cały czas spięci, nie potrafimy się odprężyć, bo przykładowo cały czas myślimy o pracy i o tym, czy wszystko dobrze wykonaliśmy. Obserwując osoby z mojego otoczenia, które chciały przykładowo schudnąć, dostrzegłam, że problemem często nie było to, co jadły, ale ile i w jakich okolicznościach. To spowodowało, że zaczęłam interesować się dziedziną, która łączy dietetykę oraz psychologię w jedno, czyli psychodietetyką.

Pierwszy raz tego terminu użył Martin F. Firtz w latach 30. XX wieku. w artykule zatytułowanym "The Field of Psychodietetics". Uważał on, że jest potrzebne utworzenie terminu, który będzie uwzględniał psychologiczne aspekty odżywiania w zdrowiu i chorobie. Aktualnie psychodietetyka zajmuje się wzajemnymi powiązaniami i oddziaływaniami między psychiką a żywieniem. Oprócz dietetyki i psychologii, psychodietetyka korzysta również z innych dziedzin nauki, takich jak: nutrigenetyka, kultura fizyczna oraz medycyna. Dzięki temu psychodietetyka jest dziedziną interdyscyplinarną, która pozwala spojrzeć na zdrowie człowieka z wielu perspektyw.

Przestaje być czymś zaskakującym to, że stan naszej psychiki wpływa na to, w jaki sposób się odżywiamy, ale sposób w jaki się odżywiamy wpływa również na naszą psychikę. Uważam, że aby radzić sobie z różnymi sytuacjami w życiu, które nas spotykają, należy mieć mocne filary, które możemy budować codziennymi dobrymi nawykami. Jeżeli czujemy, że mamy za dużo obowiązków, odżywcza dieta nie polepszy naszej sytuacji, ale na pewno ułatwi nam funkcjonowanie i wesprze organizm w trudniejszych momentach. Jeżeli na co dzień dbamy o odpowiednią podaż makro- i mikroskładników, ale w życiu spotka nas coś niemiłego, to organizm ma dużo większe zasoby, aby lepiej sobie z tym poradzić. To, co mnie fascynuje w psychodietetyce, to nie tylko pytanie, co ktoś je, ale również dlaczego je albo nie je. To "dlaczego" wiąże się często z kompulsywnym objadaniem się, anoreksją, bulimią czy jedzeniem emocjonalnym. Chcę jednak zwrócić uwagę, że w każdej jednostce chorobowej należy przyjrzeć się nie tylko diecie, ale wszystkim czynnikom, które mogły spowodować pojawienie się objawów i rozwój choroby. Zachęcam do tego, aby obserwować siebie, swoją relację z jedzeniem oraz emocje, które nam towarzyszą na co dzień.

Na szczęście psychodietetyka jest dynamicznie rozwijającą się dziedziną, dzięki czemu my, specjaliści możemy doskonalić swoje kompetencje, aby jeszcze lepiej pomagać swoim pacjentom. Ja bardzo się cieszę, kiedy trzymam w swoim ręku ogromną kopalnię wiedzy z dziedziny, która tak mnie fascynuje.

Bibliografia: 1. "Psychodietetyka" pod red. A. Brytek-Matera 2. Monografia naukowa "Psychodietetyka - nierozerwalny związek między mózgiem a żywieniem" pod red. M. Sienkiewicza, P. Szymańskiej